برای اینکه نون به نرخ روز خور نباشیم شاید لازمه خیلی برنامه هارو اضافه کنیم

یوقتی بود یکی از بچه ها ی متنی نوشته بود(مضمون به نقل البته)که : رو خودتون کارکنید، نزارید برای وقتی ک ازدواج کردید، اون موقع هم موارد دیگه هست هم سخت میشه و ...تازه اگه همسرتون هم نیاز به کمک داشته باشه توخودسازی دیگه چه میشود؟؟

حالا این مورد رو دارم کم کم بهش میرسم میخوام بسطش بدم به یه موضوع بزرگتر،به یه آمادگی بزرگتر که امادگی درس و ازدواج و فرزند دار شدن و همه و همه پیش زمینه ی اون آمادگی است...

ی مدت دلم خیلی میخاست برم دنبال ی ورزشی هربارهم که  مطلب میخوندم درمورد یه ورزشی سریع اونو انتخاب میکردم خلاصه نشد که بشه؛ 

حالا که زد و اقا داماد کوهنورد از آب دراومدن(حالا من خیلی پیازداغشو زیاد کردم در حد نوهستن نه حالا خیلی) هرازگاهی مارو راهی کوه میکنه اونم ساده ترین کوه موجود توتهران! که باز من بین راه میمونم،خسه میشم غر میزنم  هرچند با برنامه و از کم شروع میکنیم اما خیلی انرژی ازم میگیره به حدی که اگه یکم کنترل خودمو از دست بدم میزنم زیرش و ورزشی که مدتهاست دلم میخواسته و یجورای آرزوی فعال شدن داشتم  قیدشو میزنم ...

حالا یه موردی مگه غیراز اینه که حضرت مهدی یارای قوی میخواد؟مگه غیراز اینه که برای فزندان مهدی یار داشتن پدرومادر سالم و قویی میخواد؟

فقط صبح عهد و ندبه خوندن لافایده،باید قوی باشیم چه اعتقادی چه جسمی ،نه فقط آقایون خانم ها هم باید باشن.

تو این مدت که کوه میریم میدونید ب چی فکر میکنم؟؟

ببینید از همون اولش ک میری کلییییی خانم بی حجاب (نه بدحجاب ها قشنگ بی حجاب) میبینی اما خانم چادری چییی؟؟؟

خانم محجبه چی؟؟یک در هزار...

پیش خودم میگم یا صاحب الزمان  ببخش که انقدر کمیم تنبلیم که اگه بیایی جون دار نیستیم قوی نیستیم...

بخدا اکثرمون همینیم خانم چادری یا باحجاب خیلی کمن، همون دو سه تایی هم که هستن تا  ایستگاه یک و دو  میان و بعدش غش و ضعف و نمیتونن بالاتر برن  انوخت اون یکیا تا فلان جا بالا میرن

انقدر بخدا عقب نشستیم هی گفتیم نه فلان جا بریم جَوِش بده دختر پسرین فلان و بهمان تا اینکه اونا همه جارو تسخیر کردن و ما موندیمو حوضمون (ادعامونم میشه ته کارفرهنگیم و هی عکس از چادر و حجاب و ... میذاریم اینستامون)

ماییم و ادعای ک گوش عالمو کر کرده؛ ما منتطریم

منتطری که تک فرزندی رو از ترس جونش قبول میکنه(مهدی یاری انقدر؟؟)

منتظری که جون نداره دوقدم بره و بیاد (پا در رکابی قوت میخواد،درسته آقا انتخاب کنن قوت دارمیشی اما باید جَنمشو نشون بدی)

منتطری که حجابشو تو جامعه اش تبلیع نمیکنه (بسنده کردیم به چارتا عکس )

مسیر کوه رو که میری اکثرا با گوشیاشون آهنگ میذارن،بعد به ناچار مجبوری صدای نخراشیده کلی زن و آواز بیخود رو گوش کنی ولی از هر 100تا یدونه میبنی یه دعای عهدی چیزی گذاشته خب چرا انقدر باید کم باشه؟ انوقت فلان هیئت فقط بلده بچه هاشو یا گروه های خاتوادگیشو ببره شهر ری و فلان امامزاده(البته گردشهای مذهبی جای خودش) تیم جمع کنید با رعایت موازین ببرید اینجور جاها هم تو چشم تره و هم تبلیغ و هم برای سلامتی خوبه هم برای جامعه و هم دین و .....

خوبه یکم کارهای فرهنگیمون رو از پک بستن و سی دی و شال  و گل هدیه دادن عوض کنیم خوبه ها لازمه اما نه دیگه انقدر که زیاد بشه،پرشدیم از همایش و نمایش و جلسه ولی عملی نه!مخصوصا تو حوزه بانوان باید بهتر بشه باید تغییر داد (پیشنهاده فعالان فرهنگی که دسترسی دارن روش فکر کنن ببینیم چه میتونیم کنیم )

نکنه روزی بیاد که همه امون منتظریم همه دلمون میخواد توزمان حکومت آقا باشیم،نکنه بیاد اون روز ولی سختمون بشه،اگه اعتقادی کار میکنیم رو خودمون،جسمی هم قوی بشیم آماده باشیم،جلو باشیم همه جوره منتظر باشیم ...