اول خدا
و آدمی تا بوده ، شتابزده بوده است. اسراء/10
راست می گویی خدا ، ما آدمها همیشه عجله داریم. همیشه می دویم و همیشه
دیرمان شده ؛
ولی نمی دانیم برای چه بی تابیم و برای چه عجله می کنیم.
شاید شیطان است که هولمان می کند . اوست که وادارمان می کند تا عجله کنیم چون با عجله کردن، بیشتر اشتباه می کنیم.
مادرم می گوید :
" آدم ها یک عمر می دوند تا برسند به ته زندگی ؛ اما یادشان می رود زندگی کنند.
ته زندگی چیزی نیست . زندگی همین جاست ".
خدایا !
شاید کمترین چیزی که به ما داده ای صبر است و بیشترین چیزی هم که از ماخواسته ای باز هم صبر است،
به نظرت کمی بی انصافی نیست ؟!البته خودت هم گفته ای :
از شکیبایی و نماز یاری بگیرید ، و این دو ، کارهایی دشوار است ، جز برای اهل خشوع ".
صبر ، شکیبایی و بردباری : این ها چیزهایی است که همیشه ما را به آن ها دعوت کرده ای .
تو همیشه به آن ها که صبورند ، بشارت داده ای . صبر تلخ است ؛اما با خودش شیرینی می آورد..
اما ما آدم ها کم حوصله ایم و بی تحمل .
می دانم هیچ دانه ای یک شبه درخت نمی شود و هیچ درختی یک شبه میوه نمی دهد.
صبر ، صبر ، صبر .
می دانم ما آدم ها همیشه یک عالم توقع بی جا داریم. برای بزرگ شدن ، بایدصبرکردن را یاد بگیریم.
خدایا !
کمکم کن و صبر را یادم بده !
+عرفان نظرآهاری
فقط با گذشت زمانِ که همه چیز مشخص میشه!!
عجیب آستانه ی تحملم اومده پایین ...
خدایا یه کاری بکن.....
