تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی
اندوه بزرگیست زمانی که نباشی...
آنچه گذشت
- اسفند ۱۳۹۷ (۱)
- دی ۱۳۹۷ (۱)
- آذر ۱۳۹۷ (۱)
- شهریور ۱۳۹۷ (۱)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- تیر ۱۳۹۶ (۲)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- آبان ۱۳۹۵ (۲)
- مهر ۱۳۹۵ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۹)
- مرداد ۱۳۹۵ (۴)
- تیر ۱۳۹۵ (۶)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۶)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۴ (۲)
- بهمن ۱۳۹۴ (۶)
- دی ۱۳۹۴ (۷)
- آذر ۱۳۹۴ (۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۸)
- شهریور ۱۳۹۴ (۷)
- مرداد ۱۳۹۴ (۶)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۲۵)
- فروردين ۱۳۹۴ (۲۶)
- اسفند ۱۳۹۳ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۳ (۲۰)
- دی ۱۳۹۳ (۱۲)
- آذر ۱۳۹۳ (۱۲)
- آبان ۱۳۹۳ (۲۰)
- مهر ۱۳۹۳ (۹)
- شهریور ۱۳۹۳ (۲۳)
- مرداد ۱۳۹۳ (۳)
- خرداد ۱۳۹۳ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱۲)
- اسفند ۱۳۹۲ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱۰)
- دی ۱۳۹۲ (۶)
- آذر ۱۳۹۲ (۷)
- آبان ۱۳۹۲ (۵)
- مهر ۱۳۹۲ (۱)
- شهریور ۱۳۹۲ (۳)
به نام خداوند بخشنده مهربان
بزرگوار [و خجسته] است آنکه فرمانروایى به دست اوست و او بر هر چیزى تواناست.1
همانکه مرگ و زندگى را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید، و اوست ارجمند آمرزنده.2
همان که هفت آسمان را طبقه طبقه بیافرید. در آفرینش آن [خداى] بخشایشگر هیچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمى‌بینى. بازبنگر، آیا خلل [و نقصانى] مى‌بینى؟ 3
باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سویت بازگردد4
سوره ملک
تنهایی خوبه،اصلن لازمه هراز چندگاهی تنها باشی،
به کارهای عقب افتادت برسیی،
بدون هدفون موسیقیی رو که دوستداری با ولوم بالا گوش بدی،
کتابت رو باصدای بلند بخونی، ناهارو ساعت 4 بخوری!
تلویزیون واسه طولانی مدت روشن نشه و صداهای تبلیغاتیش اذیتت نکنه!
با خیال راحت سیر خام بخوری :)
هی بهت زنگ بزنن و حالتو بپرسن،و هی حس مهم بودنت برای نزدیکان شارژ بشه!(در حد مشمول هزینه!)
یجورایی همه ی نظمتو بهم میریزه!
یجورایی خیلی خوبه!
منتهی یکم که این تنهاییه طولانی میشه دیگه اذیت میکنه، دلتنگت میکنه!
نوع انتخاب موسیقیت عوض میشه! از صدای زنگ تلفن دیگه بدت میاد!
تازه میفهمی مثل مسافر غریبی شدی که تمام جذابیت شهرغریبه بزودی زود براش تکراری میشه و دلتنگ وطن!
دیگه دلت برای زیر صدای آروم موسیقی تنگ میشه
دیگه حتی تندی سیر سرحالت نمیاره!!
و توی همین مدت کم تنهایی صد بار آهسته و بلند دعا کردی
خدایا هیچ خونه ایی بی پدرومادر نباشه!!
خدا به همه ی اونایی که این دوتا نعمت رو از دست دادن صبر بده!
و به همه ی اونایی که هنوز این نعمت رو دارن توفیق تشکر و قدر دانی!
یه اعتراف کنم؟! نتونستم بغضمو کنترل کنم و پشت تلفن زدم زیر گریه!
بنده خداها باباو مامانم چقدر نگرانشون کردم الکی!!الان عذاب وجدان دارم؟!
چقدر لوس!اه اه! خجالت هم خوب چیزیه!
آدم باید یکم طاقت داشته باشه ،کنترل عواطف داشته باشه!والا...
سلام
دوستان این وب برای یه جشنواره بود خب! که نشد سالهای قبل راه پیدا کنه
حالا امسال که فعلن خداروشکر انگار میشه و داره راه میابه گفتم اگه بخوام همین وبو ارسال کنم خیلی پستهای خصوصی داره و بدرد جشنواره نمیخوره!
یه وب دیگه زدم البته با همین نام احسن الحدیث منتهی یه a اضافه داره که راحت بتونم لوگو رو تغییر بدم
حتی مطالب همین وبو اکثرا اضافه میکنم اونجا حالا بعدا آدرس رو براتون میفرستم
حالا گفتم شما ها که ذهناتون فراختره و دست به قلمیتون بهتر (بفرمایید دلستر!) اسم پیشنها بدید
نه جدای شوخی گفتم یسری از بچه های نت خوش ذوقترن خب کمک بگیرم بهتره!
آدرس و عنوان یحتمل همون احسن الحدیث بمونه البته اگه بهترتر پیشنهاد بدبد بهتره! منتهی واسه هدر و نام نویسنده پیشنهاد بدید!
سریع و البته زیبا!
:)
اینم بگم جشنواره خودش قرآن و عترت
نظر بذارید لطفا ولی تایید نمیکما پیش خودم میمونه!
:)
والا مردم بعد امتحاناشون از شدت خوشحالی جزوه هاشون رو بیرون میندازن و خستگی در میکنن انگار توی این دو-سه هفته فرهاد بودن و کوه کندن ،(حالا بذار نمره ها بیاد معلوم میشه خار کن هم نبودن) خلاصه میگفتم انقدر خوشحالن که نگو ولی من برعکس شدم!(البته فقط این دفعه سری های قبل اینطوری نبودم!) افسردگی گرفتم دو سه روزه میام فقط خیره میشم به مانیتور دستم به کیبورد نمیره! فکر میکنم کلی پست و نظر گذاشتم (اینم همون مالیخولیاست!) هیچی دیگه گقتم بدونید اگه یه مدت نبودم بیایید بیمارستان ملاقاتم! (نخند جدی میگم) خب حالا متن زیر رو بخونید لطفا!
توی پست قبلی وقتی گفتم قهر کردنای توی خونه، واسه توضیحاتش گفتم خودتون برداشت کنید!یکم دوستان که پیرامونش صحبت کردن اینا توی ذهنم نقش بست! خب قهر که سر هر موضوعی میشه و البته قهر بین چند نفرو چند گروه داریم:
قهر بین خودت و پدر و مادرت: که این هم توی بچگی ممکن بخاطر کار بد خودت باشه و اینکه اونا دعوات کردن و تو دوقرتو نیمت باقی باشه (یعنی از همون بچگی گردن کلفت باشی) و قهر کنی!یا قهر بخاطر رسیدن به منافع و دلخواسته هات بوده،توی بزرگیت هم همچنان همان موارد که البته باید درکت از مورد دوم بیشتر شده باشه و خیرو صلاح خودت رو بتونی تقریبا بفهمی.
قهر بین خودت و خواهر و برادرت: که همون ریشه توی ناسازگاری سلیقه ای داره و اصولا از روی دوستداشتن زیادِ(یجورایی تناقض دارن)
قهر بین خودت و دوستات:توی دوران بچگی که ممکنه بخاطر دعواهای بچه گانه باشه و توی بزرگیت هم ممکن سوءبرداشتها.
قهر بین خودت و همسرت: که در حیطه ی کاری ما نیست از مابهترون باید بحث کنن!(ولی یحتمل دلایل و زیربناهای مختلف زیادی داره)
قهر خودت با خدا:که اینا همش حرفه مگه آدم میتونه با نَفَسش قهر کنه و بگه تو دیگه بالا نیا من ازت خوشم نمیاد؟ (الان بدو بدو نری کامنت بذاری آره میره خودکشی میکنه ها،مطلبو بگیر) پس آدم با خدای خودش هم نمیتونه قهر باشه مثل نَفَسِ براش! اونایی که نعوذبالله توی عصبانیت و سختایشون یکدفعه میگن خدایا من باهات قهرم دیگه نماز نمیخونم یا فلان کارو نمیکنم اینا آدمای لحظه ایی هستن!چون دقیقا وقتی کارشون به سختی بیشتری میخوره اون بودن خدا رو بیشتر درک میکنن ولی دیگه چه فایده قلبشون بخاطر اون حرف یکم کوچیکتر شده! میگن آدم با هرکی قهر کنه دیگه با شکمش قهر نمیکنه این رو باید اصلاح کرد به این جمله: آدم حتی اگه با خودش قهر کنه دیگه با خدای خودش قهر نمیکنه!
قهر بین خودت و خودت: که ناشی از یک خود درگیری و عدم شناخت خود هست (ریشه های بنیادی داره ،اینجا باید گفت خود عزیزم تو که مشکل روانی نداری خب مرض داری واسه خودت درگیری درست کنی؟چیکار به خودت داری دیگه؟بشین ریشه های مشکلات درونی خودت رو پیدا کن و حل کن،چطور میتونی مشکلات اقتصادی مردم فلان قاره رو توی دو دقیقه ای که داخل تاکسی هستی رو حل کنی انوقت اینو نمیتونی؟ اینجاست که میگن اگر کسی خودش با خودش قهر کرد دیگه باید رفت توکار الفاتحه!) یوقتایی میگی باشه من فلان کار رو نمیکنم تا (مثلا) آدمشم! این قهر با خود نیست که این تهذیب نفسه هرچند خلاف دلخواسته هات باشه!(خوشبحال اونایی که توی این مورد موفق میشن!)
اینکه میگن شکست مقدمه پیروزیه! (البته نه همیشه و همه جا و همه موارد) قهر هم میتونه مقدمه ی این باشه که بدونیم چقدر طرف مقابل رو دوستداریم کامنت منورالفکر توپست قبلی خیلی خوب بود گفتن ((این دلهره ایه که اکثر اوقات وقتی با عزیزترینم بحثمون میشه و مثلا قهر میکنیم میاد سراغم..نکنه طوریش شه.نکنه دیگه نبینمش.نکنه......بعدم یکی به اسم خودمو چنان له میکنم زیر پام که...پیام میدم: فلااااانییی...)) پس یجورایی مقدمه ی دوستداشتن هاست!
اینم هست اسم دیگه ی قهر یجورایی غرور نه؟؟
خبرنگار عزیز راست میگفتن جمع بندی موضوع کار سختیه!یا حتی بهتر بگم اصلن باز کردن بحثش خیلی سخته و زیاده چه برسه به جمع بندیش!
القصه انقدر آسمون به ریسمون بافتم که برسم اینجا:اگر انسانها بدانند با هم بودنشان چقدر محدود است محبتشان به هم نامحدود میشود!(حضرت امیر) ؛قدر همو بدونیم و سر هر موضوع پیش پا افتاده ای و هر تقی به توقی لب و لوچه آویزون نکینم و بی محلی و بی جوابی به هم و خط نشون نکشیم برای هم!
این نیز بگذرد!
بعدا نوشت:
اینم بگم قهر توفضای مجازی هم داریما
مثلا یه وبلاگ نویس به نشانه قهر وب دیگری نمیره
یا میره میخونه الکی بهش رای مخالف میده
اینا هم مشکلات خودوب درگیری دارن
خدایا عنایت....
بعدتر نوشت:
شنیدید که میگن محبت که از حد گذشت فکر میکنن وظیفه است؟
ولی من اعتقاد ندارم چون اونی که همچین فکری کنه اصلن محبت رو نمیشناسه چه برسه حدش رو بشناسه!
حس محبت از دوستداشتن میاد با ترحم که از سر دل سوزی و انسان دوستی میاد کلی توفیر داره!
یه حدیث از حضرت علی خونده بودم که فرموده بودن اگر انسانها بدانند با هم بودنشان چقدر محدود است محبتشان به هم نامحدود میشود!
پس چرا یه عده نمیخوان این رو بفهمن؟اگه کلن نمیدونستن مهربانی و دوستداشتن یعنی چی که خب انوقت آدم حق میداد بهشون ولی وقتی میدونن و فرق میذارن واسه محبت کردناشون، اونجاست که آدم آی حرص میخوره! درسته باید فرق گذاشت اما کجا؟ یعنی اینکه هرجایی نمیشه محبتت رو خرج کنی قبول،اما جاش مشخص شده است پس در باقی موارد باید خرجش کنی!
بعد مرگ نه متوفی محبت لازم داره نه اصلن محبت معنی میده! حالا هی گوش نده! طرف پای تلفن به انور خطیه که خدا میدونه کی بود و نسبتش چی بود چنان جانم و عزیزم میگفت که دل من رفت چه برسه به انوریه! حالا موقع پیاده شدن از اتوبوس انقدر تندتر و جلوتر رفت که بنده خدا اون خانم مسنی که باهاش بود(یحتمل هم مادرش بود) ترسید جا بمونه بخاطر همین صدا زد س.... وایسا منم بیام،طرف چهره اشو یجوری درهم کشید که من جا خوردم حداقلش این بود که میتونست حتی بی محبت ولی مودبانه تر وایسه که بهش برسه!!
محبت به دوست و همسر و فرزند و خواهر و برادر جای خود داره اما محبت به پدر و مادر یچیز دیگه است!!
یوقتایی به هر دلیلی شاید بحثت بشه باهاشون، شاید ازسر بچگی یوقتایی قهر هم کنی (توضیح نمیدم قهر کردن رو خودتون بگیرید مطلب رو لطفا) تو جمع خانوادگی از این موضوعات هست منتهی بی احترامی بهشون اون هم توی جمع عمومی اصلن خوب نیست ،توی جمع خصوصیش هم نیستا ولی عمومیه بدترِ غرورشون نابود میشه! شخصیتشون ...هیچی دیگه!
خدا به همه امون (مخصوصا جوونا) اخلاق بده و صبر و حوصله!
امروز یاد یه پوشه ایی افتادم که پیداش نمیکردم مجبور شدم کل فایلهارو بگردم،یه چندتا پوشه هم پیدا کردم،
حس پیدا کردن وسیله های گم شده ی زمان کودکیمون رو دارم الان (نوستالژی خونه تکونی شب عید)
گفتم اینو باهم بخونیم یکم حالمون خوبشه!(هرچند خوب هست منتهی شعرخونیِ دیگه اصولا خیلی بهتر میکنه!)
من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا
بر دست من نه جام جان ای دستگیر عاشقان
دور از لب بیگانگان پیش آر پنهان ساقیا
نانی بده نان خواره را آن طامع بیچاره را
آن عاشق نانباره را کنجی بخسبان ساقیا
ای جانِ جانِ جانِ جان، ما نامدیم از بهر نان
برجه گدارویی مکن در بزم سلطان ساقیا
اول بگیر آن جام مِه بر کفه آن پیر نه
چون مست گردد پیر ده رو سوی مستان ساقیا
رو سخت کن ای مرتجا مست از کجا شرم از کجا
ور شرم داری یک قدح بر شرم افشان ساقیا
برخیز ای ساقی بیا ای دشمن شرم و حیا
تا بخت ما خندان شود پیش آی خندان ساقیا
"مولانا"
نظرات این پست بسته است :)
زمانهایی که ذهن پر از حرف ، کلمه و جمله شده
ولی مغز دستوری برای خالی شدن آنها نمی دهد
در این زمان حالتی پیش می آید که به آن هنگیدن آدمی گویند!
کسی بود که مدام به حسرت می گفت :
کاش زودتر زاده شده بودم . کاش پیامبر(صل الله علیه و آله )را دیده بودم.
کاش به خدمت ِ رسول الله رسیده بودم.
جوانمرد به او گفت : هنوز هم روزگار ِ رسول خداست و هنوز هم عصر پیامبر(صل الله علیه و آله ) است.
اگر روز را به شب آری و کسی را نیازرده باشی ، آن روز تا شب با پیامبر زندگی کرده ای ،
ولی اگر هزار نماز کنی و هزار حج بگزاری و کسی را بیازاری ، نه خدا تو را دوست خواهد داشت و نه پیامبرش ،
و هیچ طاعت از تو مقبول نخواهد افتاد .
" منتخب از کتاب ِ جوانمرد نام دیگر تو"
تبریک که نباید فقط واسه بچه شیعه ها باشه !
پیشاپیش رو گفتم واسه بچه شیعه ها
پساپس هم واسه بچه سنی ها
محتاج شدید دعاهای شما
مادری رفت خدمت آقا امام صادق (علیه السلام) ...گفت :خیلی وقت است پسرم از مسافرت برنگشته،خیلی نگرانم...
حضرت فرمودند : صبر کن پسرت بر می گردد .... رفت و چند روز دیگر برگشت و گفت : پس چرا پسرم برنگشت ؟... حضرت فرمودند : مگر نگفتم صبر کن .... خب پسرت بر می گردد دیگر .... رفت اما از پسرش خبری نشد .... برگشت؛ آقا فرمودند: مگر نگفتم صبر کن ...
مادر دیگر طاقت نیاورد ... گفت : آقا چقدر صبر کنم ؟ ... نمی توانم صبر کنم ... به خدا طاقتم دیگر تمام شده ...
حضرت فرمود : برو خانه ، پسرت برگشته است ... رفت خانه دید واقعا پسرش برگشته ...
آمد خدمت آقا امام صادق ، عرضه داشت : آقا جریان چیست ؟ نکند مثل رسول خدا به شما هم وحی نازل می شود ؟ آقا فرموده بودند به من وحی نازل نمی شود اما
" عند فناء الصبر یاتی الفرج "
صبر که تمام شود فرج می آید ....
وسائل الشیعه ، جلد ۱۵ ، باب استجاب الصبر فی جمیع الامور ، حدیث ۲۰۴۶۲
