از بس گناه کردم آقــــا،
دگر به من
"شش گوشه" که هیچ
رخصت "مشهد" نمی دهی...
خاطراتِ خاص، اتفاقهای خوب، یهویی های ماندگار، اولین دیدار، آخرین دیدار اصن هرچه دلتنگت میخواهد از "#هشت/امام رضا" رو توی کامنتها بنویسید.
میخونیم باهاش لبخند میزنیم، اشک میریزیم ،زمزمه میکنیم... دستتون بازِ بازِ
چقدر سخت می شود وقتی |
پای کامنت را وسط بکشی
علی رسولان
بهروز همیشه برام مهم بوده و البته هست همه ی دیدارهای دوستانه امون به اسم بهروز ثبت شده،بهترین روز؛واقعا هم همینطوره یک روز خوب وعالی رقم میخوره، دیدارم با آنتی زایون همزمان شد با ایام امتحانات و بروز نکردن وب،اینجوری بود که بهروز 5 جا افتاد.
اما پری روز،
یه دیدار دسته جمعی داشتیم خیلی هم عالی بود،کافه نخلستان بودُ تک تک اضافه شدنامون!
عالی بود یه گپ دوستانه و یه نوشیدنی خنک(خنک تر وقتی مهمون باشی^_^)
الان موندم چجوری بگم کیا بودن؟
باران نم نم / ماهی / ارکیده صورتی(جدیدا نویسنده یجایی شدن) / سعیده بانوی خودمون / و یه دوست جدید :)
تواین فضا که همجوره اکیپ و گروه هست خوشحالم که با گروههایی آشنا شدم که جزء بهترینهای روزگارن،همه ی خوبیهاشون بکنار همین که مراقبِ ارثیه ی حضرت مادر هستند خودش برترین ویژگیشونه و از این خوشحالم که کم کم من رو هم بهترکردن..
لبخند رضایت دارم از این دوستی امیدوارم بتونم من هم دوستِ خوبی باشم با تمام بدی هام کنار خوبیاشون.
آخرین باری که محفل ادبی رفتم رو یادم نمیاد شاید مربوط باشه به همون سالهای 86-87 ولــی دوروز پیش یه محفل ادبی رفتم که یه کتاب معرفی کردن!!از سرشب که اینستای شاعرشو پیدا کردم با همون 6-7 تا غزل از چهل تا غزلش کلی شارژ شدم! شاید 4-5 ماهی هست شعر نخوندم اگر هم خوندم همینحوری تووبهاتون اتفاقی ولی امشب...!!
حالا موندم کدومشو بذارم؟
*تیتر هم از همین شاعر؛نام اثر "ایمـــا"
کسانی لیاقت رسیدن به امام را یافته اند که اهل رقابت باشند
رقابت در شهادت از اولین موضوعاتی است که برای شهدا به ذهن می رسد.
اما شهادت یک نقطه نیست.
اول: اللهم اجعل محیای محیا... است
دوم: مماتی ممات محمد وآل محمد است.
اول رقابت در زندگی است، آن گاه رقابت در شهادت.
دعا کن شهید"باشیم"! نه این که فقط شهید"بشیم"
اصلا تا شهید نباشیم شهید نمی شویم.
شهید که "باشیم" خودش مقدمه می شود تا شهید هم"بشویم"
ان شاءالله...
+این گشت و گذار توبایگانی ها چه میکنه با آدم!!
ارزش یک مداد به مغز آن است مدادی که مغز ندارد چوبی بیش نیست و فقط به درد سوختن میخورد ارزش آدمی نیز به مغز اوست وگرنه هیچ بهایی ندارد و دوزخ جای کسانی است که بی مغز بوده یعنی از مغز خود هیچ بهره ایی نبرداند. این سخن اهل جهنم است:
وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ(ملک/10) اگر میشنیدم و از عقل خود بهره میبردیم در آن جا نبودیم
بعد ادامه مطلب هم یکم حرفِ هرکی وقت داشت و دوستداشت بخونه مدیون وقتش نشم!
بعدا نوشت:
چقدر این صوت به من آرامش میده
هزار بار گوش کردم هزار بار دیگه هم گوش میدم