چشمان ِ تو گل ِ آفتابگردانند به هر کجا که نگاه کنی ، خدا آنجاست ...

 

 به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست

عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست

(سعدی)

میشه اولین پست سال 93 رو هدیه کرد...

به حضرت باران،به حضرت مادر ،به مخاطب خاص ...

 اصلن به خودت به دلت ...

میشه یکی از پستهای قدیمیت رو که دوستداری دوباره بیاریش صفحه ی اول ...

میشه هم سکوت کرد و با یه تصویر و یه صوت کارو تموم کرد ...

میشه بذاری به پای خود خواننده و دلش ...

میشه هم تا آخرش "میشه نوشت"...

من چیکار کردم پست اولم رو؟؟؟

+موندم چرا مسیر وبم یدفعه داره اینجوری تغییر میکنه؟؟؟(یسر برید قسمت پیرامون یا مطالب قدیمی تر..من نگران آینده ی وبم هستم...:)

+حلالم کنیدبخاظر پستهای اخیر که هیچکدومشون تومسیر احسن الحدیث نبودن 

ان شالله پست بعدی جبران میکنم.

باز هم بی لوگو!!      

توکل...

همیشه میگیم توکل برخدا و میریم دنبال کارمون اما این توکلی که میگیم واقعا توکلِ؟؟؟

یه داستانی خونده بودم مضمون به نقلش این بود که :یه کوهنوردی توی یکی از کوههای برفی گیرمیافته و بعد از مدتی یه صدایی میشنوه که میگه اگه بخدا اعتماد داری و توکل بهش کردی طناب رو پاره کن اما مردد میشه و میگه اگه طناب رو ببرم که میافتم و میمیرم ...تا اینکه چندروز بعد تن یخ بسته اشو آویزون از طناب پیدا میکنن، اون مرده بود درحالی که فقط یک متر از سطح زمین فاصله داشت....

نمیدونم گاهی با خودم میگم نکنه توکل کردنای ماهم از این نوع باشه میگیم توکل کردیم و اعتماد داریم بخدا ولی اگه همین الان یه ندایی از سمت خدا بیاد که فلان کارونکن یا فلان جایی که میخوای بری رو نرو...انوقت چی؟؟بهش اعتماد میکنیم یا مردد میشیم؟؟

"اساساً کسى که به خدا معرفت دارد، مى‌داند که به مقتضاى حکمت الهى، امور به واسطه اسباب تحقق مى‌یابد. گاهى اسباب، مادى و طبیعى است و گاه معنوى است و بسا اسبابى غیرعادى و خارق العاده است. به هر ترتیب حکمت الهى ایجاب مى‌کند هر پدیده‌اى از طریق اسباب خودش محقق گردد از این رو علم و شناخت به خداوند و حکمت او موجب معرفت به مقتضاى حکمتش مى‌گردد و در نهایت، تکامل انسان بستگى به همین نظام داشته و به واسطه آن بشر در بوته امتحان و آزمایش قرار مى‌گیرد وگرنه انسان تکامل نمى یابد، زیرا تکامل انسان در گرو انجام وظایف بندگى است"

دارم با خودم کلنجار میرم که اگه تو هم توکلت برخداست پس از این اتفاقای که داره برات یکی یکی میافته نباید بترسی و بدونی که تو تمام سعی و تلاشت بوده برای بهترین و در راه خودش بودن پس نشدن و طبق میل تو اتفاق نیافتادن حکمت خداست...پس این همه که میگفتی توکل برخدا کجا رفت؟؟

ادامه ی مطلب کمی پیرامون توکل....

وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ. (الطلاق/ ٣)
و هر که بر خدا توکل کند، پس وی او را بس است

خـــدای بزرگ می فرماید:

      ای فرزند آدم،

    ملائکه ی من شب و روز مواظب تو هستند؛

    آنچه را میگویی و انجام میدهی، کم یا زیاد،همه را می نویسند.

    آسمان برآنچه از تو دیده است شهادت میدهد و زمین برآنچه روی آن انجام داده ای گواهی میدهد.

    خورشید، ماه و ستارگان برآنچه میگویی و عمل میکنی شهادت خواهند داد.

    خود نیز برقلب و بر اعمال مخفی تو آگاهم.

    پس از خودت غافل مباش!

و خدایی که دراین نزدیکیست....

دریافت

زمان:3 دقیقه و2 ثانیه

 

    خودم از این صوت (و خدایی که دراین نزدیکیست) خوشم اومد .

    امیدوارم شماهم خوشتون بیاد.

---

"آخر ماه صفر اول ماتم شده است..."

التماس دعا

 بوی فراق می دهد این گریه های من

ماتم گرفته شال سیاه عزای من

شرمنده ام که از غم زینب نمرده ام

آقا ببخش در گذر از این خطای من

با زعفران شهر خراسان نمی شود؟

رنگی دهی امام زمان بر حنای من؟

از بس که پای طشت طلا گریه کرده ام

چیزی نمانده مثل شما از صدای من

با نوحه های این دهه ی آخر صفر

شب ها چقدر سینه زدی پا به پای من

ای خوش حساب مزد مرا زودتر بده

بعد از دو ماه چه شد کربلای من؟

سر زنده ام به عشق حسن، خضر گریه ام

این چشم خیس،چشمه ی آب بقای من

من غصه ی بهشت خدا را نمی خورم

جایی گرفته حضرت زهرا برای من

(وحید قاسمی)

 

  

من خدا را دارم

                                   من خدا را دارم … 

                                   کوله بارم بر دوش سفری میباید

                                   سفری بی همراه گم شدن تا ته تنهایی محض …

                                   سازکم با من گفت

                                   هر کجا

                                   لرزیدی از سفر،

                                   ترسیدی،

                                   تو بگو از ته دل من خدا را دارم … 

                                   من و سازم چندیست که فقط با اوییم.

  

خدا بود و دیگر هیچ نبود...

 

خوش دارم که در نیمه های شب در سکوت مرموز آسمان و زمین به مناجات برخیزم.

 با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم.

آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمایم، محو عالم بی نهایت شوم .

 از مرزهای علم وجود  در گذرم و در وادی ثنا غوطه ور شوم و جز خدا چیزی را احساس نکنم.