حالا شاید عدّه ای مدّعی باشند که ارتباط مورد نظر ماست که از این مسائل به دور باشد! در پاسخ اینان باید گفت: اولاً تجربه و اعترافات زیاد مبتلایان خلاف این را ثابت کرده و ثانیاً اصرار و تأکیدهای فراوانی که امروزه بر این روابط می شود، شاهدی است بر این که انگیزه ی دیگری، هر چند غیر مستقیم و مخفی، در این کار موجود است؛ لذا ممکن است روابطی ایجاد شود که در ابتدا ظاهراً عاری از این گونه مسائل باشد، اما از آنجا که سن جوانی اوج کشش جنسی و عاطفی است؛ به تدریج و بر طبق طبیعت بشری، این روابط، آلوده به نگاه ها، صحبت ها و رفتارهای هوس آلود می شود.
روابط دختر وپسر،دارای آفتها وآسیب های روانی واجتماعی جبران ناپذیری است که چند نمونه از آنها را آورده ایم:
1-سرکوب شدن استعدادها
2-افت تحصیلی یا رکود علمی
3-ایجاد جو بدبینی
*اغلب این گونه دوستی ها و روابط، به ازدواج منتهی نمی شود و اگر هم به ازدواج بینجامد، پس از مدتی، جو بدبینی و سوء ظن آن دو نسبت به هم، فضای زندگی شان را، جهنمی خواهد ساخت و هر دو در آن خواهند سوخت.
به گزارش ایسنا، دکتر «کاترین کوهان»، استاد دانشگاه ایالت پنسیلوانیا گفت: طبق آخرین تحقیقات، افرادی که پیش از ازدواج با یکدیگر رابطه داشته اند، بعد از ازدواج، در حلّ مشکلات خود عاجزند؛ زیرا که نسبت به یکدیگر بسیار بدبین هستند. کوهان گفت: طبیعت ارتباطات آزاد، این است که زوجین چندان انگیزه ای برای حل درگیری ها و حمایت از مهارت های خود ندارند. وی افزود: به نظر می رسد ارتباطات این افراد، زودتر از افرادی که با یکدیگر دوست نبوده اند، سرد و منجرّ به طلاق می شود. وی در پایان گفت: می توانم بگویم رابطه قبل از ازدواج، به هیچ وجه، سبب دوام زندگی زناشویی نمی شود».روزنامه جمهوری اسلامی، شماره 6571، 29/11/1380، ص 5 .
4-اضطراب،تشویش و احساس نگرانی
5-فقدان شناخت درست و واقع بینانه
6-محرومیت از ازدواج پاک
7-عدم استقبال از تشکیل کانون خانواده
8-کم رنگ شدن ارزشهای مکتبی وفرهنگ اصیل ایرانی
9-انحطاط اخلاقی:
*شکل گیری شخصیت انسان، تابع نوع رفتار کسانی است که با آنها رفت و آمد دارد. بنابراین، نوع دوست در تعیین سرنوشت و ساختن حقیقت انسان، بسیار مهم است.
ریشه بسیاری از مفاسد اخلاقی از همین دوستی ها و روابط، ناشی می شود که سبب سقوط انسان در گناه و معصیت می گردد. اگر از دیدگاه قرآن کریم، انسان را تعریف کنیم، درخواهیم یافت که روابط دختر و پسر، با عظمت و بزرگی انسان، سازگار نیست.
امام علی علیه السلام به فرزندش امام مجتبی علیه السلام فرمود: «نفس خویش را عزیز بشمار و به هیچ پستی و دنائتی، تن مده؛ گرچه عمل پست، تو را به لذت برساند؛ زیرا هیچ چیز با شرافت نفس، برابری نمی کند و [به جای عزت از دست داده] عوضی همانند آن نصیبت نخواهد شد و بنده دیگران نباش که خداوند، تو را آزاد آفریده است».
همچنین فرمود: «کسی که نفس شرافتمند و باعزتی دارد، هرگز آن را با پلیدی گناه، خوار و پست نخواهد کرد».
امام صادق علیه السلام می فرماید: خداوند، تمام کارهای مؤمن را به خود او واگذار کرده، ولی به او اختیار نداده که خود را خوار و ذلیل کند.
10-تهدید مهمترین سرمایه دختر و پسر
11-احساس گناه
12-خیانت به همسر آینده
«مقاله آسیب شناسی روابط دختر و پسر نوشته سید رضا موسوی کانی»
این نکته رو هم اضافه کنم روابط توی فضای مجازی هم همینظور تعریف شده هست بعد از تصویر مطلب رو بخونید:
از نظر اسلام در حفظ حریم در ارتباط با نامحرم فرقی بین محیط واقعی و محیط مجازی وجود ندارد و ارتباط در محیط مجازی همانند خلوت دو نامحرم است و چون کسی به آنجا راه ندارد، بنابراین محل اشکال است. البته با توجه به احکام و متون اسلامی اگر ترس و خوف افتادن به حرام و یا قصد لذت بردن در میان نباشد، اشکالی وارد نیست. در تشخیص خوف و قصد لذت انسان خود مهمترین قاضی خویش است و از وضع خویش گاه است .
با توجه به اینکه اینترنت تبدیل به زبانی رایج، علی الخصوص بین جوانان شده
است، یکی از مهمترین مسائلی که این روزها جامعه ما را تهدید می کند، شکسته شدن قبح
ارتباط با نامحرم است.
البته ارتباط در این فضا (چت کردن) فی نفسه اشکالی ندارد اما در صورتی که
مفسده داشته باشد و یا باعث گناه شود جایز نیست، چون شیطان وعده داده است بین دو
نامحرم حاضر شود و تا آن دو را به گناه نکشد دست برندارد.
از بحث فضای مجازی بگذریم؛این روزا.....
چیزی که این روزا خیلی به آدم تحویل میدن اینِ: قصد ما ازدواجِ...برای این کار شناخت بدون ارتباط که ممکن نیست!!؟؟
بی شک، دختر و پسر باید با دیدی باز و با شناختی کامل از استعدادها و خصوصیّات شخصی، شخصیتی اخلاقی و فرهنگ یکدیگر، زندگی مشترک را شروع نمایند، تا در زندگی هم راز و هم دل یکدیگر باشند؛ امّا شناختی کامل و دقیق است که با عقل و خرد و ارزیابی صحیح طرفین به دست آمده باشد؛ لذا باید سعی کنیم از پیش داوری و قضاوت درباره ی دیگران جداً بپرهیزیم؛ زیرا وقتی به کسی علاقه ی وافری داشته باشیم ضعف های او را نمی بینیم و اگر از ابتدا نگرش منفی درباره ی فردی داشته باشیم، خوبی هایش را در نظر نمی گیریم! بسیار روشن است که با دوستی ها و روابط خیابانی و تلفنی دختر و پسر که زیبایی ها و جذّابیت های ظاهری در آنها نقش زیادی دارد و در دنیای احساسات و عواطف غوطه می خورند، شناخت کامل از خصوصیات اخلاقی و سلیقه های فردی حاصل نمی شود. و به این نکته هم توجه میکنیم باید به این نکته توجه کنیم که روابط آزاد دختر و پسر، نه تنها طرفین را به شناخت مورد نیاز نمی رساند، بلکه چه بسا سبب بدنامی و محرومیت از ازدواج مناسب و در خور شأن آنان می شود
واما سوالم:
نظرتون درمورد اینکه دخترها و پسرها باهم در ارتباط باشن چیه؟؟محیطش هم فرقی نداره میتونه دانشگاه یا محل کار باشه؟؟
یه کم کتابی تر مطرح کنم:
به راستی، آیا روابط میان دختران و پسران جوان، با آن میل و کشش جنسی که طبیعت سنّ جوانی است، از نگاه های آلوده و صحبت های هوس انگیز خالی و مبراست؟؟
خوبی؟
چرا در رد یا تایید طلبه امروزی چیزی نمینویسی خیلی دلم میخواد نظرتو بدونم...