طعم تلخِ دوستداشتنی

بعضی دوستیا خیلی پربرکتن

یهویی آخرشب دوستم خبر داد که فردا دوباره سیره هست با گروه حاجینا میای؟ گفتم الان میگن؟مثل دفعه قبل که ماشین نذاشتن، دوره چجوری بریم؟که فرمودن برادرم میرسونن، ماهم به خودمون گرفتیم پذیرفتیم گفتیم به به چه سیره ای بشود و صبح به حمدالله راهی شدیم!(البته شایان ذکر است سیره های ما تماما خانمنآ)

حالا جدای شوخی بعضی شهدا واقعن غریبند یجوری مظلومن، حتما ریا نداشتن و خیلی خالص بودن،نه اینکه باقیشون داشتند هآ، که اصلا اگر ذره ای ریا داشتند شهید نمیشدن(جالبه اینو بگم همسر شهید میفرمودن بار اول که از اعزام برگشتن یکی از دوستانشون شهید شده بود شهید شهریاری میگفتن تیری که اومد دقیقا از کنار من رد شد همون لحظه که دوستم شهید شد برای ثانیه ایی شما و مادر و پدر وخانواده به نظرم اومدید و من دلیل شهید نشدنم تواون زمان رو همین میدونم!؛ که برای اعزام دومشون و البته آخرشون دیگه کاملا خودشون رو آماده کرده بودند) بقول حاج آقا:شهدا دنیا رو هفت طلاقه میکنن میرن...

اتفاقا دیشب هم توبرنامه ملازمان شبکه افق همسر شهید سیاهکلی میفرمودن که قبل اعزام که دیگه میدونستیم وقتی برن،برگشتی نیست من خیلی گریه کردم ایشون هم همینطور اما گفتن دلمو لرزوندی اما ایمانم رو نمیتونی بلرزونی ...

اینجوریه که کلا بعد از آرزوی شهادت داشتن نیرو و همت بیشتری میخواد واسه رسیدن بهش!

بله میگفتم که بعضیاشون چهرهاشون مظلوم تره غریب ترن،مثلا همین شهید اکبر شهریاری بعد از شهید محرم ترک،دومین شهید شهر تهران هستن سال 92 شهید شدند اما خب بخاطر کارشون و فعالیتها و حساس بودن اون زمان خیلی مطرح و علنی نشده بود،بعد همه ی اینهارو بگذریم کلا سبک زندگی خانواده پدرو مادر و ... اصلن فضا و جو موجود این مظلومیت رو داره،یاشاید مثلا یه معصومیت خاص...

درسته ما شهید گمنام و مفقودالاثر و اینا هم داریم اما مظلومیتی که میگم ها فقط باید درک بشه یجوری دلسوزترند انگار... من امروز تومنزلشون یه همچین حسی رو درک کردم.و مداوم تر باید بگم شهدا شرمنده ایم...

داشتم به بچه ها میگفتم که چی میشه طرف به مقام همسری شهدا میرسه؟، یک جواب قانع کننده ایی دریافت کردم که گفتن: حتما شبیه تو (ما) نیستن...!! میدونید میگم همونقدر که شهدا خاص و انتخاب شده و اعمال و رفتار پاک دارن یقینا همسرانشون هم همچین ویژگی هایی دارند...!ولی انصافا دوستدارم یه حس بستگانی بایه شهید رو درک کنم،همسر مادر خواهر فرزند... فکر میکنم طعم تلخِ دوستداشتنی داره.

اصلا قدر این مجالس رو نمیدونم ...آدم قدر نشناس که شاخ و دم نداره!!یکیش من...

امروز یکی گفت دعا کن منم آدم بشم؛گفتم من دعای محال نمیکنم،!!بعد پیش خودم گفتم این محالِ خودتِ ...

ولی شماها برای هدایت من دعا کنید،ثواب داره