تنهایی خوبه،اصلن لازمه هراز چندگاهی تنها باشی،
به کارهای عقب افتادت برسیی،
بدون هدفون موسیقیی رو که دوستداری با ولوم بالا گوش بدی،
کتابت رو باصدای بلند بخونی، ناهارو ساعت 4 بخوری!
تلویزیون واسه طولانی مدت روشن نشه و صداهای تبلیغاتیش اذیتت نکنه!
با خیال راحت سیر خام بخوری :)
هی بهت زنگ بزنن و حالتو بپرسن،و هی حس مهم بودنت برای نزدیکان شارژ بشه!(در حد مشمول هزینه!)
یجورایی همه ی نظمتو بهم میریزه!
یجورایی خیلی خوبه!
منتهی یکم که این تنهاییه طولانی میشه دیگه اذیت میکنه، دلتنگت میکنه!
نوع انتخاب موسیقیت عوض میشه! از صدای زنگ تلفن دیگه بدت میاد!
تازه میفهمی مثل مسافر غریبی شدی که تمام جذابیت شهرغریبه بزودی زود براش تکراری میشه و دلتنگ وطن!
دیگه دلت برای زیر صدای آروم موسیقی تنگ میشه
دیگه حتی تندی سیر سرحالت نمیاره!!
و توی همین مدت کم تنهایی صد بار آهسته و بلند دعا کردی
خدایا هیچ خونه ایی بی پدرومادر نباشه!!
خدا به همه ی اونایی که این دوتا نعمت رو از دست دادن صبر بده!
و به همه ی اونایی که هنوز این نعمت رو دارن توفیق تشکر و قدر دانی!
یه اعتراف کنم؟! نتونستم بغضمو کنترل کنم و پشت تلفن زدم زیر گریه!
بنده خداها باباو مامانم چقدر نگرانشون کردم الکی!!الان عذاب وجدان دارم؟!
چقدر لوس!اه اه! خجالت هم خوب چیزیه!
آدم باید یکم طاقت داشته باشه ،کنترل عواطف داشته باشه!والا...
