از آخر به اول:
پست رو که نوشتم تموم شد گفتم بذار یه دوری توی بایگانی بزنم یه مطلب خوب از اون قدیم ندیما پیدا کنم،همینجوری اتفاقی مطالب اسفند ماه رو باز کردم ،تا لود بشه یکم صفحه رو بالا پایین کردم اولین جمله ایی که به چشمم خورد این بود "بسلامتی خدایی که هیچ کارش بی حکمت نیست...!" دیدم چقدر با متنی که نوشتم همخونی داره البته نه با متن با اون فکری که توذهنم بود!
اول:
وقتی یکم دلت گرفته باشه،و هی پوشه های توسیستمت رو زیرورو کنی و هرچی موسیقی و صوت داری پلی کنی و از هرکدوم یکم گوش بدی که شاید بهتر شی،که نشی... و هی بزنی بعدی که شاید سرگرم بشی که نشی ...
دیگه انوقت برات مهم نیست محرم یا صفر یا فاطمیه!
از روضه گوش میدی تــا واحد و شور و سنگین و... و گاهی قاطی پوشه هات یه چندتا آهنگ هم پیدا میشه!
و ته تهش میشه یه پست اینجوری!
"مادرم می گوید :
آدم ها یک عمر می دوند تا برسند به ته زندگی ؛ اما یادشان می رود زندگی کنند.
ته زندگی چیزی نیست . زندگی همین جاست.*"
*از متن های نظرآهاری